...

بیا تا حواس زمین پرت بهار است
برای چند ساعتی زندگی را قرض بگیریم؛
درِ خانه اردیبهشت را بزنیم و هم‌بازی باد و شکوفه‌ها شویم؛
به پچ پچ پرندگان با هم گوش بسپاریم و
راز این زیبایی را از اردیبهشت بپرسیم،
مزه باران را روی گلبرگ گل بچشیم و
کمی از عطر ریحان و بابونه را بدزدیم و در جیبمان پنهان کنیم؛
میان گیس‌های بافته شده‌مان شکوفه بکاریم و
جرعه ای از صبر پنجره را برای خستگی‌های‌مان قرض بگیریم؛
عکس آسمان را در دستانمان قاب کنیم و
خورشید را به چشمانمان بیاویزیم‌...
بیا زندگی را قلقلک دهیم تا صدای خنده اش لحظه‌هایمان را پرکند؛
تا مزه واقعی گوجه سبز در جانمان رخنه کند و
خنکی فالوده در مولکول‌هایمان ذخیره شود؛
تا گذر زمان یادمان رود و خودمان را به یاد آوریم...




️️